De wet, de feesten van de Heer en de Sabbat

De werkelijkheid is van Christus.

De laatste jaren zien wij ook in ons land dat bij veel oprechte christenen de belangstelling en interesse voor de Wet, de Joodse feesten en de Sabbat is toegenomen. Dat is wel te begrijpen, want ook voor ons als Gemeente kunnen we hier veel van leren, net zoals bij de tabernakel. Zo heeft het Oude Testament tal van geestelijke lessen tot opbouw voor de gelovigen in Christus. Maar we moeten in de periode van genade ook oppassen dat we ons niet allerlei wetten en inzettingen laten opleggen. De Schrift waarschuwt ons tenslotte niet voor niets voor allerlei dwaalleringen in de eindtijd.

In Leviticus 23 lezen we over de feestdagen van de Heer, die waren anders dan die van de andere volken. Deze waren uitsluitend bestemd voor de Israëlieten. In de begin- en slotwoorden van dit Schriftgedeelte staat:

• ‘De HERE sprak tot Mozes: Spreek tot de Israëlieten en zeg tot hen: De feesttijden des HEREN, die gij zult uitroepen als heilige samenkomsten, zijn Mijn feesttijden’ (vers 1-2). 
• 'Zo maakte Mozes de feesttijden des HEREN aan de Israëlieten bekend’ (vers 44).

Al in Paulus’ tijd waarschuwde de apostel voor leraren die Joodse wetten en gebruiken aan gelovigen wilden opleggen. Zo zegt hij tot de gemeente in Galatië: ‘en nu u God kent, ja wat meer is, door God gekend bent, hoe kunt u weer terugkeren naar de zwakke en arme grondbeginselen, die u weer van tevoren af aan wilt dienen? U houdt zich aan dagen, maanden, tijden en jaren. Ik vrees voor u dat ik mij misschien tevergeefs voor u heb ingespannen’ (Galaten 4:9-11).
In het O.T. wijzen de Wet en de feesten vooruit naar Christus. Het gaat nu niet om uiterlijke gebruiken, maar om Jezus alleen: 

Waarom Israël belangrijk is

Direct na de zondeval wordt in de Bijbel een belangrijk profetische vooruitblik gegeven waarom Israël belangrijk is voor God en voor de wereld. In Genesis 3:15 lezen we over vijandschap tussen de slang en de vrouw, en over vijandschap tussen het nageslacht van de slang en het Nageslacht van de vrouw.

Israël wordt in de Bijbel vergeleken met een vrouw, waaruit de Messias zal voortkomen (Jes. 9:5). Ook lezen we dat Hij uiteindelijk de kop van de slang zal vermorzelen, en dat geeft meteen aan waarom Israël belangrijk is. Zolang de vijandschap tussen de slang en de vrouw voortduurt, zal Israël geen rust kennen. Dat verandert pas nadat de Messias Zijn voeten op de Olijfberg heeft gezet (Zach. 14:3-5; Op. 19:11-16). En als we goed letten op het profetische Woord in relatie tot Israël en de volken, dan weten we dat dat moment (zeer) nabij is. Immers, vrijwel de gehele wereld heeft bemoeienis met het Joodse volk, het land Israël en de stad Jeruzalem (Zach. 12:2-3).

Waarom heeft God juist dit volk uitgekozen en aan hen bijzondere beloften gedaan. Zeker niet omdat het groot en sterk is, of vanwege hun gehoorzaamheid. Integendeel! Velen leven in ongehoorzaamheid en het is een klein volk, een stipje op de wereldbol. De Heere heeft Israël uitverkoren, omdat uit hen de Messias zou voortkomen. Het Joodse volk zal dan ook altijd blijven bestaan en in de toekomst zelfs rijkelijk gezegend worden (2 Kor. 1:20). Ooit zal het zelfs tot voorbeeld en zegen zijn en als hoofd der naties boven alle volken verheven worden (Jer. 31:7).

Hoe kan een liefdevolle God mensen naar de hel sturen?

Voor sommigen is het onmogelijk en voor anderen is er zelfs twijfel over het bestaan ervan. Meestal komt die twijfel omdat zij het onbegrijpelijk vinden dat juist een God van liefde en genade mensen naar de hel kan sturen.

Het is opmerkelijk dat de Here Jezus meer dan wie ook sprak over de hel. Volgens Hem is het een vreselijke locatie van tandengeknars en geween, waar de verlorenen gepijnigd worden in onuitblusbaar vuur. Dit zou Jezus nooit gezegd hebben als de hel niet zou bestaan.
Ongetwijfeld is dit het meest ernstige en angstaanjagende vers in de Bijbel: ‘En wanneer iemand niet bevonden werd geschreven te zijn in het boek des levens, werd hij geworpen in de poel des vuurs’ (Openbaring 20:15). Vanwege dit vers heeft menig oprecht christen zich wel eens zorgen gemaakt over zijn oude zondige Adamsnatuur. Er kunnen dan vragen komen als: “Is Christus’ offer wel voldoende voor mijn zonden?”

De bedelingenleer (Het dispensationalisme)

Nog niet zolang geleden was het ‘dispensationalisme’ populair in de evangelische kringen. De laatste decennia is de belangstelling voor deze leer enorm afgenomen en wordt zelfs door velen verguisd. Begrijpelijk, vanwege de extremen die er uit voortkwamen, maar niet helemaal terecht. Zien we vooral ook niet een toename van allerlei dwaalleringen in de Gemeente? Zou dat misschien komen omdat er bijna geen kennis meer is van de leer van de bedelingen?

Bij het bestuderen van het Woord van God is het belangrijk dat we Schrift met Schrift vergelijken. Als we dat doen, verklaart de Schrift Zichzelf (2 Timoteüs 3:16-17). De meest eenvoudige uitleg is: lezen wat er staat (2 Petrus 1:20). Natuurlijk hebben we daarbij de hulp van de Heilige Geest nodig. Want zonder Gods Geest kunnen we het Woord niet goed verstaan (1 Korintiërs 2:14). Gebed is daarbij nodig. We mogen Hem vragen Zijn Woord te begrijpen en dit ook in praktische zin te verstaan, bijvoorbeeld voor in onze levenswandel (Psalm 119:105). Zo zijn veel gerespecteerde Bijbeluitleggers ervan overtuigd, dat de ‘bedelingenleer’ ons helpt om het Woord in het juiste perspectief te verstaan. Want hoewel ‘Jezus Christus gisteren en heden Dezelfde is’ (Hebreeën 13:8) doet Hij niet altijd dezelfde dingen.

Moet je als christen de overheid gehoorzamen?

De Tweede Kamerverkiezingen liggen alweer even achter ons en de onderhandelingen voor een nieuw kabinet zijn nog in volle gang. Voor de een is het een zegen dat de Partij voor de Vrijheid (PVV) de grote winnaar is, maar voor de ander geeft dit een gevoel van onrust en onvrede. Nu de verkiezingen geweest zijn, leeft de vraag steeds meer: ‘moet je als christen de overheid gehoorzamen?’.

De laatste jaren zien we steeds meer dat de politieke koers in Europa naar rechts gaat. Dat zien we onder andere in landen als Italië, Griekenland en Polen. Zelfs in Zweden, een land dat stabiel ‘links’ was, hebben de radicaal-rechtse Zweden Democraten eind 2022 voor het eerst mogen meeschrijven aan het regeerakkoord.
In dit artikel wil ik die politieke verschuiving niet verklaren, maar wil ik stilstaan bij de tweedeling die ontstaat en dan met name bij christenen.

Gezag ligt onder druk
Veel christenen in Nederland vragen zich allereerst af of zij de overheid van ons land wel dienen te gehoorzamen. Wat zegt de Bijbel hierover? Wat betekent dit vervolgens voor de gelovigen in hun levenswandel? Dit zijn oprechte vragen. Daarbij wil de Heere God ons door Zijn Woord en Geest te hulp komen. En in gebed mogen wij Hem om wijsheid vragen.

Het gezag van de overheid ligt in Nederland zwaar onder druk. Ook onder de gelovigen is het thema ‘de overheid’ een heet hangijzer geworden. Dit heeft de afgelopen paar jaar zelfs geleid tot scheuringen in gemeentes en tot gemeenteverlating.
De onvrede is wel begrijpelijk. Denk bijvoorbeeld aan de toeslagenaffaire, de klimaatdoelstellingen voor 2030, de problemen door gaswinning in Groningen en het asielbeleid.
Helaas moeten wij constateren dat het centrale bestuur van ons land de Bijbelse waarden en normen steeds meer loslaat. Denk bijvoorbeeld aan de abortuswetgeving en de seksuele revolutie. Dit roept bij christenen vragen op of zij nog wel de wetgeving van Nederland moeten gehoorzamen.

De geestelijke strijd om Israël en Jeruzalem

Israël is de belangrijkste graadmeter
voor een goed verstaan van de tijd waarin wij leven.

In de hemelse gewesten speelt zich een voortdurend conflict af, tussen het hemelse leger van God en de duivel met zijn trawanten. Wie zich hiervan bewust is ziet wat voor ogen is en komt tot de kern van Israëls probleem.

Door te gaan schatgraven in de profetische Schriften ga je ontdekken dat het Midden-Oostenconflict en de strijd om Jeruzalem in wezen een geestelijke strijd is. De mensen in de wereld zien dat niet en begrijpen daardoor ook niet de essentie van het probleem. Maar Petrus bemoedigt ons met de woorden: ‘En wij achten het profetische woord (daarom) des te vaster, en gij doet wèl, er acht op te geven als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats’ (2 Petrus 1:19). In Jezus’ rede over de eindtijd zegt de Here hierover: ‘wie het leest, geve er acht op’ (Matteüs 24:15). Dat vraagt wel iets van ons, dat wij tijd moeten gaan investeren in het lezen en bestuderen van de Bijbelse profetieën.

Regeert God nu de wereld?

Het wordt zo vaak gezegd: Natuurlijk regeert God de wereld. En de één zegt het de ander na. Maar is dat eigenlijk wel zo? Wordt deze wereld, zoals wij haar kennen, met al haar ellende en zonde, door God geregeerd? Oefent Hij koninklijk gezag over haar uit?

Wie een klein beetje nadenkt, zal deze vraag ontkennend moeten beantwoorden. Niet, alsof God niet de hoogste Koning zou zijn. Hij is dat zeker! Hij is "de zalige en enige Heerser, de Koning der koningen en de Heer der heren... Hem zij eer en eeuwige kracht. Amen" (1 Tim. 6:15, 16). Wij moeten echter nooit vergeten, dat deze wereld in Gods Koninkrijk een provincie is, die tegen Hem in opstand is. Haar aanvoerder in deze opstand is niemand minder dan de grote tegenstander van God: satan. Zolang deze opstand en rebellie duurt, wordt de wereld niet door God, maar door satan geregeerd. Zij staat onder zijn rechtstreekse controle. Pas na het blazen van de zevende bazuin zullen luide stemmen in de hemel weerklinken: "Het koningschap over de wereld is gekomen aan onze Here en Zijn Gezalfde en Hij zal als Koning heersen tot in alle eeuwigheden" (Opb. 11:15). Hoe kan men, met deze tekst voor ogen, blijven volhouden dat God nu de wereld regeert?

De godheid van Jezus

De godheid van Jezus wordt door velen om allerlei redenen ontkent. Meestal denkt men dat Zijn bestaan slechts begon nadat Hij bij de maagd Maria werd verwekt. Zij zien Hem daarom als een schepsel, in plaats van als de Schepper. De Bijbel leert echter geheel anders, namelijk dat Hij Waarlijk God en Waarlijk Mens is (Johannes 1:1, 14).

Zijn godheid heeft altijd ter discussie gestaan. Het begon al met Zijn optreden in Israël. De Joden wilden Hem toen stenigen om godslastering, want zij zeiden: “omdat Gij, een mens, Uzelf God maakt” (Johannes 10:33).

Jezus is Heer
Jezus is Kurios. In het Grieks betekent dit: Heer. Zo noemde Thomas Hem: “Mijn Here en mijn God” (Johannes 20:28). Als deze aanbidding Hem niet toekwam had Jezus hem dit zeker verboden te zeggen! Wat volgens sommige geestelijke leiders in Israël echt niet kon, zagen zij Stefanus doen. Toen hij gestenigd werd bad hij: “Here Jezus, ontvang mijn geest” (Handelingen 7:59).

Opname van de gemeente: Bijbelse 'escape'?

De wegneming van de Gemeente is een plotselinge
en een geheime gebeurtenis,
die onaangekondigd zal plaatsvinden.

De Opname van de Gemeente komt steeds meer ter discussie te staan. Velen geloven er niet (meer) in. Het is bedroevend dat deze zalige hoop en verwachting door sommigen wordt afgedaan met ‘wishful thinking’.

Anderen noemen de Opname vóór de Verdrukking een ontsnappingstheorie, die slechts bedacht is door mensen. Als liefhebber van het profetische Woord van God raakt het mij diep van binnen dat de ‘zogenaamde’ opname-theorie ook nog eens ‘antisemitisch’ zou zijn.

Het idee van de Opname staat niet in het Woord?

Laat duidelijk zijn dat ‘onze hoop en verwachting’, wat Het Zoeklicht ook altijd heeft verkondigd, geen wishful thinking is! Dat blijkt wel uit de volgende teksten, waarin we lezen over 1. het Vaderhuis, 2. dit sterfelijke bekleed zal worden met onsterfelijkheid, 3. wij Hem op de wolken zullen ontmoeten in de lucht, 4. ‘wij burgers van een rijk in de hemelen’ worden genoemd en 5. de Opname onze zalige hoop is: